Kampioen worden, dat is wat we willen. Zaterdag deed het Eerste wat daarvoor gebeuren moet: winnen van concurrent DEZ Culemborg! Dat lukte overtuigend met 8-12 en met 9 punten uit 5 wedstrijden staan we op een stevige tweede plek. Koploper Apeldoorn heeft bij de onderste 5 clubs 10 punten weggehaald.
Voor alles over de nationale competitie, klik hier. Maar lees eerst verder, hieronder.
Door Wouter Sipma
We kregen onverwachts versterking in de vorm van Wim Koopman, ditmaal slechts als chauffeur. De wedstrijd van het Derde is namelijk verplaatst naar volgende zaterdag (heeft iemand van het Eerste belangstelling om met hen mee te gaan?). Na de koffie/thee bij Jan Ekke vertrokken we goedgemutst naar Culemborg. Aldaar zat Hans, die ondanks vertraging alsnog ruim op tijd was, alweer achter het bord. Wiebe zocht meer de rust in de kantine van PW Consulting.
De opstelling werd gauw bekend en het bleek dat Björn Winkel bij de tegenstander zijn zieke broer Sven verving. Voor ons een voordeeltje, aangezien Björn ruim 200 ratingpunten minder heeft. Maar dan moest er wel van hem gewonnen worden… Aan mijzelf was de taak om dit te doen. Aan de andere kant was het duidelijk dat Nick Hoving een zware dag zou krijgen tegen de Wit-Russische grootmeester Watoetin. Gelukkig hadden we op de meeste overige borden (licht) ratingoverwicht.
Het eerste resultaat kwam van het tiende bord: Jan Ekke de Vries – Tjeerd Harmsma 1-1. In een rustige partij kreeg Jan Ekke een betere (vooral fraaiere) stand, maar zwart stond ver genoeg naar voren om niet in de problemen te komen. Toen Harmsma na 41 zetten remise aanbood, keek Jan Ekke even rond op de andere borden, zag dat de teamoverwinning gloorde en accepteerde.
Daarna volgde een remise van Wiebe van der Wijk tegen Pim Meurs. Het was duidelijk dat de sterkste speler van de tegenstander vooral geneutraliseerd moest worden en dat ging Wiebe uitstekend af: als er iemand voor zijn leven moest vrezen was het de grootmeester uit Culemborgse kweek. Die moest zijn eigen aanval afbreken om erger te voorkomen; de remise volgde snel.
Auke Scholma trof in Boelatov een collega-grootmeester: 1-1. Dat gebeurde echter niet zonder slag of stoot. Al in het middenspel kwam Auke in een erg slechte stand. Zwart staat wel mooi, maar waar moeten die schijven heen? Vooral teamgenoten die op de hoogte waren van Heusdens-Sipma (NK 2013), of soortgelijke partijen, zagen de bui al hangen. Gelukkig wist Auke er nog wel een puntje uit te peuren.
Daarna volgde de eerste overwinning aan onze kant: tegen Björn Winkel wist ik mijn opdracht succesvol uit te voeren. Daar was echter wel hulp voor nodig van Björn, die overigens maandag nog in Hijkenshirt in de viertallencompetitie won; met zijn Hijken-hart is dus niets mis. Ik had niet genoeg voordeel vergaard om te winnen, maar ik zag een zetje aankomen. Mijn tegenstander dacht op een gegeven moment op slag remise te maken, maar had één ding gemist: dat zetje. Geen goede partij, wel een effectieve.
In deze stand nam ik mijn kans waar met 40. … 3-8. Winkel onderkende de dreiging niet en speelde 41. 39-34? waarna ik toesloeg met 41. … 14-20! 42. 25×14 19×10 43. 20×18 17-22 44. 28×17 12×43 45. 42-38 43×32 etc., met een schijf meer en later winst. Het beste speelt wit 41. 27-22! en er is niet zoveel aan de hand, omdat na 41. … 17×28 42. 33×22 18×27 43. 31×22 12-18 wit kan combineren met 44. 39-33 18×27 45. 25-20 14×34 46. 33-29 24×33 47. 38×9, met remise.
Naast mij speelde Michiel al urenlang een gewonnen partij: na nog lang tegenstribbelen gaf grootmeester John van den Borst hem dan uiteindelijk de hand. Er was vooraf opgemerkt dat deze speler vooral in de latere fases nog wel eens onnodig onderuit ging in de laatste paar partijen; nu ging dat eigenlijk omgekeerd: in de opening had Van den Borst een zet van Michiel overzien (15. 33-28) en had meteen al een probleem: hij dacht dat te kunnen oplossen met een tijdelijk offer, maar overzag daarna een 2-om-2 ruil. Daarna was gelijk duidelijk dat Van den Borst een schijf zou verliezen. Michiel maakte het overtuigend af. Uitstekend werk!
Van den Borst dreigt hier een schijf te verliezen en moet 20. … 9-14 21. 35×24 14-19 etc. spelen om zijn schijf te behouden. Wit blijft dan nog wel goed staan. In de partij dacht Van den Borst dat het ook nog anders kon: 20. … 26-31? 21. 35×24 31-37. Grappig is natuurlijk dat wit niet kan weglopen. Er volgde echter de sterke ruil 22. 50-44! 37×28 23. 47-42! 36×47 24. 38-33 47×38 25. 43×23 (zie volgend diagram).
Wit heeft nu niet alleen een mooie aanval, hij gaat zelfs geforceerd een schijf winnen! Het idee is simpelweg dat 18-22 altijd verhinderd blijft. 25. … 9-14. Na 25. … 4-10 volgt 26. 44-40! 10-14 (9-14, 24-19!+) en nu bijvoorbeeld 27. 46-41 14-20 28. 23-19! en zwart moet een schijf geven. 26. 44-40! 14-20 27. 46-41! Op 27. … 18-22 volgt nu 28. 23-18 12×23 29. 29×9 20×38 30. 9-3 met winst. 27. … 4-10 (4-9, 23-19!) 28. 41-37! 10-14 29. 33-28! en hier gaf zwart maar een schijf met 29. … 25-30 30. 34×25 18-22 31. 28×17 12×21 32. 39-34 13-19 33. 24×13 8×28 34. 29-24 20×29 35. 34×32 en Michiel won later. Na 29. … 14-19 30. 23×14 20×9 31. 28-23 etc. hoeft wit alleen nog maar te wachten; 18-22 blijft uitgeschakeld.
Martin Dolfing – Pieter Steijlen was één van de lotingen waar wij konden hopen op een overwinning. Naar eigen zeggen van Martin was het echter een ’wat zouteloze partij’: 1-1. Het was inderdaad overzichtelijk, maar tegen het einde kwam toch Martin toch nog opzetten; zijn enige troef was echter een verdekt offer, maar zelfs dat bleek bij nader inzien niets om het lijf te hebben. Aangezien de stand niet meer dan dat bevatte, werd tot remise besloten.
In de partij van Hans Jansen tegen Dik de Voogd gebeurde aanvankelijk weinig. Op een gegeven moment merkte Hans tegen Martin op ’we hebben dezelfde stand!’. Vaak lukt het Hans nog wel om zijn tegenstander te betoveren, in deze wedstrijd had zijn magie echter geen werking. Sterker nog, Hans moest oppassen dat hij zelf niet te erg in de war zou raken. Gelukkig kwam hij er zonder kleerscheuren vanaf: 1-1.
Roel Boomstra was extreem gemotiveerd om iets goed te maken; twee weken geleden had hij in de wedstrijd tegen Huissen tegen Jos Stokkel niets klaar weten te maken. Nu wilde hij wel ’een grootmeester laten zweten’. Daartoe kreeg hij de kans, aangezien hij tegen Jeroen van den Akker mocht. Hij voegde de daad bij zijn woord en ik vraag me af of het bij de Culemborgse grootmeester bij zweten is gebleven. Na een fraaie partij, waarin Roel het spel moest maken en constant de boel draaiende moest houden, bereikte hij een complex voordelig eindspel. Zeker met het nieuwe speeltempo is zo’n voordelig eindspel, waarin de tegenstander niet duidelijk remise kan maken, extreem kansrijk; Van den Akker verloor dan ook snel, met een lulligheidje (chauffeur Koopman: ’dat zag ik zelfs’). Toch wel jammer om een dergelijke fraaie partij dan zó te moeten winnen, maar twee punten zijn twee punten. Tevens bracht Roel hiermee de tussenstand op 11-5 en klonk het ’YES’ in de Emmense huiskamer van Jacob Okken, die helaas nog steeds daar de wedstrijden moet doorbrengen. Voor een mooi moment uit de partij, zie de laatste aflevering (11) uit ‘Roels vondsten‘.
Aleksej Domtsjev trof in Boudewijn Derkx een tegenstander waar hij drie keer van verloren heeft; zaterdag was daar niets van te merken. Na tweemaal een 2-om-2-ruil moest Derkx vrezen voor zijn leven. Het zijden draadje wist Aleksej echter niet door te knippen; in het eindspel had dat wel gekund, zie de korte analyse hieronder. Het zou een verdiende overwinning geweest zijn, maar Aleksej miste een bijzondere stille zet in zijn berekeningen en het eindspel bleek daarna geen winst meer te bevatten: remise.
Derkx speelde in deze stand foutief 51. 19-14? Een benauwde remise was mogelijk na 24-20, 20-15 en daarna pas 19-14; zwart mag namelijk niet de kans krijgen later 8-13 te spelen. 52. … 31-37 53. 24-20 37-42? Maar nu is het eindspel niet meer te winnen, zie de partij. Een fraaie winst was mogelijk via 53. … 8-13! met als pointe 54. 20-15 (54. 29-23 is taaier, maar verliest ook na 54. … 37-42 55. 20-15 42-48 56. 14-10 48-34 etc. met overmacht) 13-19! 55. 14×23 37-42 56. 23-19 42-48 57. 19-13 en nu de prachtige stille zet, die Aleksej gemist had in zijn berekeningen: 57. … 48-37!! Zie het volgende diagram.
Zwart heeft het voor elkaar: op 13-8 komt de verborgen 1-om-2 met 37-23!! Dit idee is altijd verschrikkelijk lastig om te onderkennen. Schijven weggeven heeft ook geen zin voor wit en na 58. 29-24 wint zwart na 58. … 37-19 59. 24-20 en nu bijvoorbeeld 59. … 19×8 60. 20-14 8-2 en er zijn eigenlijk geen varianten meer. Erg jammer om zo’n winst te missen!
Ten slotte nog de eerder genoemde confrontatie tussen Nick Hoving en Evgeni Watoetin. In de opening koos Nick een agressief plan, dat hij waarschijnlijk later nog agressiever had moeten doorzetten (21. 36-31?!). Nu moest hij lange tijd verdedigen en dat ging hem wel goed af. Nadat al zijn achtergebleven schijven waren bijgetrokken, miste Nick echter de makkelijkste weg naar remise. Nu kwam hij in een verloren eindspel, maar daarin wist Watoetin niet bepaalde de strakste weg naar winst te vinden. Helaas wist Nick de geboden remisekans niet te grijpen en liep een nederlaag op.
Al met al een goede teamprestatie in deze wedstrijd die dankzij veel kansrijke borden (aan beide zijden) erg spannend was; ditmaal hebben wij echter onze kansen goed waargenomen! Over twee weken wacht MO&Z Volendam, die in potentie een topploeg hebben, wanneer het grootmeesterlegioen wordt ingevlogen. In Volendam spelen wij echter altijd uitstekend en bovendien hebben we laten zien dat wij ook een topploeg hebben!